به گزارش یزدفردا: زنجبیل یکی از چاشنی‌ها و دارو‌های سنتی باستانی است که در سال‌های اخیر به علت گسترش اپیدمی کروناویروس دوباره نام آن بر سر زبان‌ها افتاد و بسیاری از آن به عنوان یک داروی درمان کننده کرونا یاد می‌کنند. این گیاه بومی جنوب و شرق آسیا دارای ساقه‌ای متورم و ریشه مانند است که در اصل بخش اصلی مورد استفاده این گیاه به شمار می‌رود. این گیاه هزاران سال است که هم به عنوان یک چاشنی غذایی و هم یک دارو مورد استفاده قرار گرفته است؛ اما در واقع خواص متعدد این گیاه در سلامت بدن است که آن را هم به ماده‌ای غذایی و هم دارویی تبدیل کرده است.

 

زنجبیل چه خواص و فوایدی دارد که هزاران سال است مورد استفاده بشر قرار دارد؟ آیا این گیاه واقعا در درمان کرونا تأثیرگذار است؟ آیا زنجبیل در کنار همه خواص مفید خود عوارض جانبی هم برای مصرف کنندگان دارد؟ اگر شما هم به دنبال یافتن پاسخ این سوالات هستید، این مطلب می‌تواند اطلاعات جامعی را درباره خواص زنجبیل در اختیار شما قرار بدهد.

زَنجِبیل یا زنجفیل یک گیاه خوراکی، ادویه و دارویی است که بیش از چندین هزار سال مورد استفاده بشر بوده است. اگرچه معمولاً از زنجبیل به عنوان ریشه آن گیاه نام برده می‌شود، در اصل قسمت مورد استفاده گیاه ساقه متورم شده زیرزمینی آن است که «ریزوم» نام دارد. از داخل این ریزوم‌ها ساقه، برگ و گل زنجبیل می‌روید که پس از خشک شدن ریزوم‌ها خارج و مورد استفاده قرار می‌گیرند. زنجبیل گیاه بومی هندوستان است که امروز در شمال آفریقا، جنوب آسیا و آفریقای شمالی کشت می‌شود و با توجه به محل کشت در رنگ‌های زرد، سفید و قرمز وجود دارند. این گیاه با ساقه‌ای باریک و نی مانند و برگ‌های سبز سرنیزه‌ای بیش از ۷۰ گونه مختلف دارد که بسیاری از آن‌ها در جنوب شرقی آسیا کاشته می‌شود.

 

گل‌های زنجبیل معمولا سبز مایل به زرد با لبه‌ای ارغوانی، لکه‌های کرم‌رنـگ، گل‌آذین مخروطی و کوچک و سنبله‌ای متراکم است که در تابستان از زمین ساقه بیرون می‌زند. هند با تولید یک میلیون تن زنجبیل در سال بزرگ‌ترین تولید کننده این محصول است و پس از آن کشور چین در مقام دوم قرار دارد. همین تولید فراوان زنجبیل در این دو کشور سبب شده است که این محصول به وفور در بازار‌های جنوب و شرق آسیا مشاهده می‌شود و به ماده‌ای جداناپذیر در سفره غذایی و طب سنتی این مناطق پر جمعیت تبدیل شده است. زنجبیل در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری کاشته می‌شود و به درجه حرارت‌های بالا و بارندگی خوب نیاز دارد. این گیاه در جنوب غربی هند و مناطق دارای بارش سالیانه ۲۵۰ میلی‌متر به صورت دیم کاشته می‌شود و در ارتفاعات ۱۳۰۰ تا ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قادر به رشد است. مناسب‌ترین درجه حرارت خاک برای جوانه‌زنی ریزوم‌های بذری این گیاه ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد است و در درجه حرارت‌های کمتر زمان بیشتری برای جوانه‌زنی لازم است.

 

زنجبیل گیاهی با سابقه کهن در آسیای جنوب شرقی است که از چهار هزار سال پیش به عنوان چاشنی و افزودنی در مواد غذایی و بیش از دو هزار و پانصد سال است که برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. زنجبیل در دو کشور عمده تولید کننده این محصول؛ یعنی چین و هند از دوران باستان کاربرد‌های مختلفی داشته است. منابع باستانی نشان می‌دهند که هندیان از ۲۰۰۰ سال قبل زنجبیل را به عنوان یک ماده شفابخش برای درمان برخی از مشکلات گوراشی مورد استفاده قرار می‌دادند. در ایران باستان نیز این گیاه با نام ژنگویر یا شنگویر شناخته شده بود و کاربرد داشت و گویا از طریق ایران و شاید جاده ابریشم بود که این گیاه از چین و هند به اروپا راه پیدا کرد.

 

در غرب پزشکی یونانی به نام «دیوسکوریدس» نخستین بار در سده یکم میلادی کاربرد درمانی زنجبیل را ثبت کرد، گرچه سده‌ها پیش از آن این گیاه عطردار از کشور‌های خاور دور به اروپا صادر می‌شد و تا سده‌های میانه به عنوان یک ماده اولیه آشپزی در اروپا کاملاً شناخته شده بود. نام زنجبیل در قرآن کریم نیز آمده است که این خود نشان از شناخته شده بودن این گیاه در میان اعراب دارد و یافته‌های تاریخی نیز نشان می‌دهند که حتی بسیار پیشتر از ظهور اسلام نیز بازرگانان عرب از طریق جاده ادویه این محصول را به شمال آفریقا و سواحل دریای مدیترانه صادر می‌کردند.

 

گیاه زنجبیل از نظر ترکیبات شیمیایی دارای پتاسیم اکسالات است؛ همچنین در بخش‌های غده زیر زمینی گیاه در حدود ۱-۳ درصد اسانس روغنی فرار شامل‌ ترین کامفن، فلاندرن، زینجی برن، سینئول، سیترال و بورنئول، تعدادی رزین و نشاسته نیز یافت می‌شود. تندی زنجبیل نیز مربوط به وجود ماده جین جرول و شوگائول است. ترکیبات اصلی زنجبیل عبارت‌اند از: انواع قند‌ها (۵۰ تا ۷۰ درصد)، چربی‌ها (۳ تا ۱۸ درصد)، اولئورزین (۴ تا ۵/۷درصد) و ترکیبات سوزاننده (۱ تا ۳ درصد) است. هر ۱۰۰ گرم زنجبیل خام، به طور متوسط دارای ترکیبات زیر است.
ــ ۸۰ کالری
ــ ۸ گرم کربوهیدرات
ــ ۸ گرم پروتئین
ــ ۷ گرم چربی
ــ ۲ گرم فیبر
ــ ۴۱۵ میلی‌گرم پتاسیم
ــ ۲ میلی‌گرم مس
ــ ۲ میلی‌گرم منگنز
ــ ۴۳ میلی‌گرم منیزیم
ــ ۵ میلی‌گرم ویتامین C
ــ ۲ میلی‌گرم ویتامین
ــ ۳۴ میلی‌گرم فسفر
ــ ۷ میلی‌گرم نیاسین
ــ ۶ میلی‌گرم آهن
زنجبیل علاوه‌بر مواد مغذی بالا حاوی مقدار کمی کلسیم، روی، پانوتنیک اسید، ریبوفلاوین و تیامین است.

 

خواص درمانی زنجبیل از گذشته‌های دور به‌خوبی شناخته شده است که شامل تقویت سلامت استخوان، تقویت سیستم ایمنی، افزایش اشتها، پیشگیری از ابتلا به انواع سرطان، بهبود وضعیت تنفسی، کمک به فرآیند گوارش، برطرف کردن علائم بیماری آرتریت، کاهش گاز‌های اضافی روده، افزایش میل جنسی و تسکین درد ناشی از قاعدگی، تهوع و آنفولانزاست. زنجبیل اخیرا در لیست مواد غذایی سالم و مفید سازمان غذا و داروی ایالات متحده FDA قرار گرفته است و در بسیاری از موارد برای طعم‌دار کردن دارو‌های تلخ مانند شربت سرفه کاربرد دارد. ازجمله مهم‌ترین خواص درمانی زنجبیل عبارت‌اند از:

۱. درمان اسهال: زنجبیل از دیرباز به منظور درمان اسهال مورد استفاده قرار می‌گرفت و اخیرا پژوهشگران ثابت کرده‌اند که زنجبیل در واقع به درمان اسهال کمک می‌کند؛ زیرا سبب پیشگیری از ایجاد اسپاسم معده و نفخ می‌شود که به اسهال و تحریک اسهال کمک می‌کند. در کشور چین پودر آن برای هزاران سال به افرادی که مبتلا به اسهال شده‌اند، داده می‌شد. محققان به این نتیجه رسیده‌اند که استفاده از روش‌های باستانی برای درمان چنین مشکلاتی می‌تواند مفید باشد.

۲. درمان نفخ و گاز‌های اضافی روده: زنجبیل ماده‌ای بسیار قوی است، به این معنا که می‌تواند سبب حذف گاز‌های اضافی از روده شود. گاز‌های اضافی و نفخ بیش از حد می‌تواند فرد را در وضعیت ناراحت کننده‌ای قرار بدهد و حتی برای سلامتی شخص خطراتی را به همراه داشته باشد. بیش‌ از حد بودن گاز‌ها در سیستم بدن می‌تواند سبب ایجاد فشار بر اندام‌های حساس لگن شود. یک داروی بادشکن قوی مانند زنجبیل گاز‌ها را حذف می‌کند و از ایجاد دوباره گاز اضافی نیز جلوگیری می‌کند.

۳. سم‌زدایی و ضد عفونی: زنجبیل در افزایش تعریق مفید است. عرق کردن نه‌تنها منافذ پوست را باز می‌کند تا بدن شما سموم را بهتر دفع کند، تحقیقات نیز نشان داده است که تعریق شامل یک ترکیب ضد میکروب به نام درم سایدین است. این ترکیب دارای ارتباط مثبتی با کاهش عفونت‌های باکتریایی و ویروسی در فردی است که به طور مرتب عرق کرده است؛ زیرا سبب می‌شود سطحی روی پوست ایجاد شود که یک لایه محافظ از پروتئین‌های ناشناخته است.

۴. کمک به درمان تهوع: شاید زنجبیل به‌طور تاریخی شناخته‌شده‌ترین خوراکی (به دلیل توانایی آن در درمان تهوع و استفراغ) برای درمان طبیعی دریازدگی و تهوع صبحگاهی باشد. نگاهی به نتایج ۱۲ پژوهش شامل ۱۲۷۸ زن باردار نشان می‌دهد که زنجبیل در کاهش نشانه‌های حالت تهوع (با حداقل خطر اثرات جانبی) مؤثر است. به‌علاوه دیگر مطالعات دانشگاه مرکز پزشکی روچستر (University of Rochester Medical Center) نشان داد که زنجبیل به کاهش بیماری تهوع در بیمارانی که شیمی‌درمانی می‌شوند، کمک می‌کند.

۵. کاهش کرامپ‌های ناشی از عادات ماهانه (قاعدگی): پروستاگلاندین‌ها هورمون‌هایی هستند که به صورت پیام‌رسان شیمیایی عمل می‌کنند. عامل اصلی تشخیص علائم این امر مانند گرفتگی، درد و تب هستند. در واقع محققان بر این باورند که سطح بالایی از پروستاگلاندین‌ها سبب افزایش کرامپ‌های قاعدگی می‌شود. زنجبیل با کاهش سطح پروستاگلاندین‌ها در بدن به کاهش این امر کمک می‌کند؛ درنتیجه این کرامپ‌ها را تسکین می‌دهد.

۶. درمان عفونت‌های قارچی: عفونت‌های قارچی طیف وسیعی از بیماری‌ها را سبب می‌شوند. خوش‌بختانه زنجبیل به کشتن قارچ‌های بیماری‌زا به دلیل دارا بودن خواص ضد قارچی‌اش کمک می‌کند. یک مطالعه دانشگاهی مشخص کرده است که عصاره زنجبیل برای مقابله با دو نوع مخمر که معمولاً سبب عفونت‌های قارچی در دهان می‌شوند، مؤثر است. مطالعه‌ای دیگر در مورد بیماری‌های قارچی اثرات ضد قارچ ۲۹ گونه گیاهی را بررسی و مشخص کرد که زنجبیل مؤثرترین گیاه در از بین بردن قارچ‌هاست.

۷. برطرف کردن التهاب: اگرچه التهاب ممکن است امری عادی تلقی شود (پاسخ دستگاه ایمنی بدن به جراحت و آلودگی میکروبی)، اعتقاد بر این است که التهاب مزمن عامل بزرگی برای گسترش بیمار‌هایی مانند بیماری قلبی، اضافه‌وزن، دیابت و سرطان است. یک پژوهش در مجله بین‌المللی پیشگیری (International Journal of Preventive Medicine) اشاره می‌کند که عصاره زنجبیل می‌تواند به جلوگیری از ایجاد نشانه‌های معینی از التهاب کمک کند. در کنار گینگرول، زنجبیل حاوی دیگر ترکیبات ضدالتهابی نظیر شوگائول (Shogaol)، پارادول (Paradol) و زینگرون (Zingerone) است؛ همچنین این احتمال وجود دارد که خواص زنجبیل به دلیل اسید‌های طبیعی موجود در آن که منجر به رقیق شدن خون می‌شوند، شامل جلوگیری از غلظت خون (بنابراین کاهش خطر حمله قلبی) نیز می‌شود؛ اما مطالعات در این زمینه هنوز خیلی ابتدایی هستند.

۸. درمان دیابت: گینجرول‌ها به طور گسترده‌ای به عنوان دارویی شناخته شده‌اند که به طور طبیعی دیابت را بهبود و حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهند. براساس این دانش مطالعه‌ای از ژورنال کشاورزی و خواص شیمیایی مواد غذایی که در سال ۲۰۰۶ انجام شد، کشف کرد که گینجرول‌ها همچنین می‌توانند تجمع سوربیتول را در سلول‌های خونی انسان و موش‌هایی که با شکر تغذیه شده‌اند، شکست بدهند. به عبارت ساده زنجبیل نه‌تنها از ابتلا به دیابت جلوگیری می‌کند، از بدن در برابر عوارض دیابت مانند رتینوپاتی دیابتی محافظت می‌کند و حتی این عوارض را بهبود می‌دهد.

۹. کمک به درمان سرطان: دانشمندان دانشگاه مینه سوتا با کار کردن روی موش‌های بدون سیستم ایمنی کشف کردند که دادن زنجبیل به موش‌ها به مدت سه هفته رشد سلول‌های سرطان روده‌ بزرگ را به تعویق انداخت. محققان دانشگاه میشیگان این نتایج را درباره‌ سرطان تخمدان تایید کردند. در واقع آن‌ها پی بردند که درمان سلول‌های سرطان تخمدان با استفاده از زنجبیل سبب مهار رشد عمیق در همه‌ رده‌های تست‌ شده‌ سلول می‌شود.

۱۰. درمان دردها: زنجبیل به دلیل داشتن خاصیت ضد درد شناخته شده است. گینجرول برای تسکین درد عملکردی بسیار شبیه به کپسایسین دارد؛ یعنی روی گیرنده‌های وانیل‌اوید که در انتهای عصب حسی واقع شده‌اند، کار می‌کند. زنجبیل نیز درست مانند فلفل تند که در زمان مصرف آن سوزش شدید اولیه‌ای را احساس می‌کنید، کمی می‌سوزاند؛ اما این حس سوختن فقط یک ثانیه طول می‌کشد. محققان کشف کردند که زنجبیل نه‌تنها مسیر درد را به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می‌دهد، التهاب را که به خودی خود باعث درد می‌شود؛ نیز تسکین می‌دهد.

 

علاوه‌بر خواص و فواید زنجبیل در درمان عوارض و بیماری‌ها این گیاه می‌تواند در حفظ سلامتی و پیشگیری از ابتلا به بیماری‌ها و بسیاری از عوارض مفید واقع شود. مهم‌ترین اثرات زنجبیل در حفظ و ارتقای سلامت بدن عبارت‌اند از:
۱. تقویت سلامت استخوان‌ها: زنجبیل برای تقویت سلامت استخوان و رفع درد مفاصل از محبوبیت بالایی برخوردار است. سال‌ها پیش در پژوهشی که دانشگاه میامی انجام داد، چندین بیمار در زمینه‌ها و سنین مختلف که از علائم استئوآرتریت رنج می‌بردند، مورد بررسی و آزمایش‌هایی قرار گرفتند. در نهایت بیماران از مصرف دارو‌های ضد التهابی و ضد درد برای اهدافی منع شدند. پس از یک هفته به دو گروه تقسیم شدند: یکی از پلاسیبو (دارونما) و گروه دیگر از مکمل‌های زنجبیل استفاده کردند. بعد از شش هفته پس از مصرف دوز‌های بالای این مکمل‌ها یک بررسی در میان دو گروه انجام شد. هر دو گروه احساس بهبودی داشتند؛ اما علائم بهبودی در گروهی که زنجبیل مصرف می‌کردند، بسیار قابل توجه بود.

۲. کمک به فرآیند هضم غذا: مشخص شده است که خواص زنجبیل تسهیل کننده فرآیند گوارشی است. سطوح بالای قند بعد از غذا می‌تواند فعالیت معده را محدود کند و میزان تخلیه و کارکرد طبیعی آن را کاهش بدهد. زنجبیل به تنظیم میزان بالای قند که هضم را مختل و معده را خنثی می‌کند، کمک و آن را تعدیل می‌کند؛ درنتیجه دستگاه گوارش ریتم طبیعی خود را حفظ می‌کند. در کنار آن ترکیبات متعددی دارد که جذب مواد مغذی و مواد معدنی را از مواد غذایی که ما مصرف می‌کنیم، بهبود می‌بخشد. از همین‌رو از زنجبیل به عنوان یک اشتهاآور یا پیش غذا به طور عمده استفاده می‌شود. از زنجبیل در کشور‌های آسیایی به عنوان یک فزاینده اشتها یا آیتم مصرفی خام یاد می‌شود.

۳. کاهش سطح کلسترول و تنظیم قند خون: تحقیقات نشان می‌دهد که زنجبیل به عملکرد نرمال قند خون برای جلوگیری از اثرات جانبی آن کمک می‌کند. در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ روشن‌ شد که مصرف زنجبیل قند خون سریع fasting blood sugar را تا ۱۲ درصد کاهش و کنترل قند خون بلندمدت (long-term blood sugar) را تا ۱۰ درصد بهبود می‌دهد. یکی دیگر از بزرگ‌ترین خواص زنجبیل توانایی آن در ایجاد سطوح طبیعی کلسترول و تری گلیسیرین است که به کاهش خطرات مشکلات قلبی شما منجر شود.

۴. بهبود عملکرد مغز: شرایط neurodegenerative مانند بیماری آلزایمر و پارکینسون با استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن در مغز مرتبط هستند. زنجبیل به علت دارا بودن خواص ضد التهابی قوی نقش اساسی در سلامت مغز ایفا می‌کند. تحقیقات متعدد روی حیوانات نشان داده‌اند که عصاره زنجبیل می‌تواند در برابر فرسایش مغزی و کاهش شناختی از فرد محافظت کند.

۵. سلامت دهان: قدرت ضد باکتریایی زنجبیل ممکن است باعث درخشندگی دندان‌ها و زیباتر شدن لبخند شما شود. ترکیبات فعال موجود در زنجبیل به نام گینجرول می‌توانند از رشد باکتری‌های دهان جلوگیری کنند. این باکتری‌ها همان مواردی هستند که باعث بیماری پریودنتالپ (periodontal) می‌شود که یک عفونت جدی در لثه است.

۶. تقویت کننده حافظه: پژوهش‌ها نشان داده است که زنجبیل باعث تقویت حافظه می‌شود و تاثیر زیادی روی جلوگیری از زوال عقلی ناشی از پیری می‌گذارد. همچنین زنجبیل بر قدرت حافظه و بهبود زمان واکنش تاثیر قابل توجهی می‌گذارد.

۷. کاهش وزن: استفاده از زنجبیل همراه با ورزش و یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به کاهش وزن کمک کند. یکی از منابع مطالعاتی معتبر نشان داده است که این ریشه خوراکی چاقی را در موش‌هایی که دارای رژیم‌های غذایی حاوی چربی زیاد بودند، سرکوب می‌کند. همینطور یک بررسی دیگر به نقل از منبعی معتبر دریافت مردانی که بعد از خوردن غذا، یک دمنوش زنجبیل گرم می‌نوشند، برای مدت طولانی‌تری احساس سیری می‌کنند. حفظ تعادل قند خون نیز از دلایل دیگری است که با مصرف زنجبیل مانع از پرخوری می‌شود.

 

زنجبیل همچنین می‌تواند در زیبایی به‌ویژه سلامت و شادابی پوست و مو تأثیر بسیار زیادی بگذارد. مهم‌ترین فواید زنجبیل برای زیبایی پوست و مو عبارت‌اند از:
۱. سلامت و زیبایی پوست: مصرف زنجبیل می‌تواند با چین و چروک پوست مبارزه کند. این ماده غذایی منبعی فوق‌العاده از آنتی اکسیدان‌هاست که ضمن افزایش گردش خون سموم سلول‌های پوستی را کاهش می‌دهد و اثرات پیری را کندتر می‌کند. همچنین زنجبیل به کاهش لکه‌ها و جوش‌های صورت کمک می‌کند. این گیاه خواص ضد عفونی کنندگی دارد و می‌تواند باکتری‌های روی سطح پوست و داخل منافذ را که موجب تشکیل آکنه می‌شوند، به حداقل برساند.

۲. سلامت و زیبایی مو: زنجبیل ریشه‌ مو را تقویت می‌کند؛ بنابراین مصرف آن به صورت خوراکی یا موضعی می‌تواند از ریزش مو جلوگیری کند. این گیاه همچنین با افزایش جریان گردش خون می‌تواند رشد مو‌ها را نیز تحریک و هم‌زمان مو‌های شما را براق کند. زنجبیل دارای خواص آنتی سپتیک طبیعی است و با شوره سر مبارزه می‌کند. افزون بر آن وجود آنتی اکسیدان‌ها در این ریشه گیاهی تا حد زیادی به درمان و جلوگیری از موخوره کمک می‌کند.

 

از زمان شروع همه‌گیری کرونا خوراکی‌ها، داروها، گیاهان دارویی و عادت‌های بسیاری به عنوان دارو‌های درمانی و یا پیشگیری کننده کرونا معرفی شدند. دارو‌هایی که جز تعداد کمی از آنها بقیه از طرف هیچ‌یک از مراجع پزشکی، تحقیقاتی و آزمایشگاهی به عنوان دارو موثر در مقابله با کووید ۱۹ تایید نشد. زنجبیل نیز از آن دسته گیاهانی است که با شیوع گسترده ویروس کرونا در کشور به عنوان یکی از درمان‌های سنتی این بیماری مطرح شد، با این حال بسیاری از کارشناسان در این زمینه اختلاف نظر دارند. برخی از کارشناسان دانشگاهی طب سنتی با تأکید بر موضوع نقش مزاج‌های افراد در تجویز دارو‌های طب سنتی عنوان می‌کنند که گیاه زنجبیل را با توجه به طبع گرم آن نمی‌توان برای همه افراد تجویز کرد؛ زیرا این کار ممکن است سبب عوارض برگشت‌ناپذیر در برخی افراد شود.

 

برخی از دیگر کارشناسان نیز معتقدند که زنجبیل باتوجه به طبع سرد ویروس کرونا می‌تواند با این ویروس به‌خوبی مبارزه و از ریه محافظت کند. با این حال دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت تاکید می‌کند برای این گفته که برخی مواد غذایی مانند سیر، زنجبیل یا مکمل‌ها برای پیشگیری از بیماری‌هایی مثل کرونا موثرند، هیچ شواهد علمی و اثبات شده‌ای وجود ندارد و اگر مردم تعادل را در تغذیه روزانه خود از جمله مصرف زنجبیل حفظ کنند، در مبارزه با این ویروس بسیار مفید خواهد بود.

اشکال و روش‌های مختلفی برای استفاده مناسب از زنجبیل وجود دارد که رایج‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

۱. زنجبیل خام: شما می‌توانید زنجبیل خام خرد شده را هر روز صبح در اسموتی بریزید و یا از آن برای تهیه آبمیوه طبیعی خانگی استفاده کنید. در این روش می‌توانید از آب زنجبیل نیز استفاده کنید.

۲. روغن زنجبیل: یکی از شایع‌ترین استفاده‌های دارویی از زنجبیل روغن این گیاه است؛ زیرا بالاترین میزان گینجرول را دارد. این روغن را می‌توانیم به صورت خوراکی برای درمان اختلالات سلامتی استفاده کنیم یا به صورت موضعی در ناحیه‌ای که درد دارد، بمالیم. به طور معمول دو تا سه قطره از روغن زنجبیل دوز درمانی توصیه شده است.

۳. چای یا دمنوش زنجبیل: این فرم استفاده از زنجبیل معمولا برای از بین بردن حالت تهوع، حل مشکلات معده و آرام کردن بدن به کار می‌رود. یک فنجان از این چای را دو تا سه بار در روز بنوشید تا به کاهش التهاب کمک کند؛ همچنین می‌توانید کمی عسل خام و لیمو به چای اضافه کنید تا طعم فوق‌العاده‌ای به آن بدهید.

۴. پودر زنجبیل: استفاده از پودر زنجبیل برای پخت و پز یک روش باستانی در استفاده از این گیاه است. البته باید توجه داشت که پودر زنجبیل به مرور زمان برخی از خواص خود را از دست می‌دهد و به همین دلیل باید به‌سرعت استفاده شود.

 

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) زنجبیل را یک ماده افزودنی خوراکی می‌داند که به طور کلی بی‌خطر است. زنجبیل برای بسیاری از افراد عوارض جانبی خاصی ندارد یا با عوارض جانبی ناچیز همراه است. با این‌حال در برخی موارد مصرف زیاد آن با عوارضی از قبیل تشدید رفلاکس اسید معده، التهاب در دهان و اسهال همراه است. میزان موثر بودن زنجبیل برای بدن و همچنین عوارض جانبی آن به موارد زیادی بستگی دارد؛ اما به طور کلی توصیه می‌شود که افراد روزانه بیش از ۴ گرم از آن را مصرف نکنند. این میزان در دوران بارداری حداکثر یک گرم است. مادران باردار و افرادی که به سنگ صفرا، دیابت یا اختلال در لخته شدن خون مبتلا هستند، باید قبل از مصرف زنجبیل یا افزایش میزان مصرف آن با پزشک خود مشورت کنند. زنجبیل و مکمل‌های مبتنی‌بر آن نباید با آسپرین یا سایر دارو‌های رقیق کننده خون مصرف شوند.